دستگاهی به اندازه یک چمدان برای تبدیل آب شور به آب آشامیدنی – تی ام گیم

این محققان با سرپرستی دکتر جانگ‌یوون هان، پروفسور مهندسی برق، علوم رایانه و مهندسی زیست‌شناسی از ۱۰ سال پیش کار روی این دستگاه نمک‌زدایی کوچک‌ را آغاز کردند و پارسال در ساحل کارسون بیچ شهر بوستون پی بردند که به دستاورد چشمگیری رسیده‌اند.

به گزارش مجله فورچون، در همان ساحل بود که محققان آزمایشگاه تحقیقات الکترونیک ام‌آی‌تی یک لیوان آب دریا را درون دستگاه نمک‌زدای خود ریختند و سپس جونگهیو یوون آب خروجی دستگاه را نوشید و گوارایی آن را تایید کرد. کیفیت آب تولیدی آن‌ها از معیارهای کیفیت سازمان بهداشت جهانی فراتر بود.

اکنون یوون و بروس کارفورد، با اتکا به‌جایزه‌ای ۱۰۰ هزار دلاری که در مسابقه کارآفرینی دانشگاه ام‌آی‌تی برنده شدند، شرکت نونا فناوری را تاسیس کردند تا این دستگاه نمک‌زدایی را به بهره‌برداری تجاری برسانند و امیدوارند «آینده آب‌» را با آن تامین کنند.

بخت موفقیت زیاد است، زیرا منابع آب شیرین آشامیدنی در سراسر جهان بر اثر تغییرات اقلیمی و تولید نفت، دستخوش تهدید شده و به‌ویژه در نواحی خشکسالی زده یا دوردست که پیشاپیش در دسترسی به آب شیرین به تنگنا افتاده‌اند، قابلیت بالقوه نمک‌زدایی از آب‌شور در مقیاس وسیع می‌تواند پیامدهای چشمگیری برای بقای بشر داشته باشد.

نمک‌زدایی کردن آب‌شور فکر جدیدی نیست و هم‌اکنون در کالیفرنیا شماری از تاسیسات بزرگ به این فرایند اختصاص یافته‌، اما نمک‌زدایی تجاری در مقیاس کوچک تاکنون فرایند پیچیده‌ای بوده است.

یوون در ماه آوریل در مصاحبه با ام‌آی‌تی نیوز گفت دستگاه‌های نمک‌زدایی قابل ‌حمل معمولا به تلمبه‌های پرفشار نیاز دارند تا بتوانند آب شور را با فشار از صافی‌های لازم عبور دهند و این به بازده دستگاه در مصرف انرژی لطمه می‌زند. ولی این دستگاه جدید چنین معضلی ندارد چون متکی به تلمبه‌های پرفشار نیست و انرژی مصرفی آن برای کار کردن به اندازه شارژر تلفن همراه است.

دستگاه ساخت ام‌آی‌تی به‌جای استفاده از تلمبه، به فرایندی به نام قطبش تمرکز یون اتکا دارد. در این فرایند به غشاهای استقرار یافته دور آب میدانی الکتریکی اعمال می‌کنند که ذرات در گردش دارای بار مثبت و منفی مثل نمک را دفع می‌کند. سپس این دستگاه از فرایند دومی به نام الکترودیالیز استفاده می‌کند تا تمامی نمک‌های باقی‌مانده در آب گذری را حذف کند.

یوون در ماه آوریل گفته بود گروهش روی «پیش بردن تحقیق به‌سوی افزایش میزان تولید» تمرکز کرده است.

یعنی بر زیرساخت کاربری این دستگاه که نباید خیلی پیچیده باشد تا مردم به استفاده از آن رغبت داشته باشند تمرکز کرده‌اند. اگر این دستگاه در گذر زمان رواج یابد و به‌طور گسترده توزیع شود، هواداران آن معتقدند می‌تواند به انسان کمک کند تا در شرایط دشوار بقایش را حفظ کند و نیاز به چیزهایی مانند بطری‌های آب و تولید آب با استفاده از سوخت فسیلی را کاهش دهد.

منبع: ایندیپندنت